రేయి ఆగిపోనీ... అలా సాగిపోనీ

వెన్నెల్లో పట్టిమంచం... మంచంపై
మెత్తటి దుప్పటి... తలకిందకు తలగడ..
పక్కనే ఫిలిప్స్ రేడియో... సమయం...
రాత్రి 9. అంతకు అరగంట ముందే... వేడివేడి
అన్నం.. అందులో అమ్మచేసిన ఆవకాయ
పెళ్లాం వడ్డింపు.. ఆ కాస్త లాగిస్తే... ముద్దపప్పు
అందులోకీ అవకాయ ఊట తగిలించి లాపింపు..
తర్వాత గుత్తివంకాయ కూర.. వేడి సాంబారు..
పెరుగు... చల్ల మిరపకాయ...
బయట వెన్నెల ఆపై మంచు కురుస్తోంది.
భోజనం రుచి ఇంకా నాలిక మీంచి పోలేదు.
ఏళ్ల తర్వాత సొంత పల్లెటూళ్లో వసారాలో
పట్టి మంచం.. పైన దుప్పటి... తలగడ..
ఫిలిప్స్ రేడియో.. అందులో గుండమ్మ కథ
పాట.. ఆ తర్వాత భలేరాముడులో పాట,
ఆపై తోడికోడళ్లలో కారులో షికారుకెళ్లే పాట.
కాసేపాగి వచ్చింది నా అర్ధాంగి... కాటన్
శారీలో... పల్లెపడుచులా... బ్యాక్ గ్రౌండ్
లో రేడియోలో చిట్టి చెల్లెల్లో ఈ రేయి తీయనిది
పాట.. ఆహా.. మరపురాని ఆ రేయి ఇంత సొగసుగా
సాగిపోయింది. ఆ మధ్య మేము సెలవు పెట్టి
మా పల్లెటూరికి వెళ్ళాం. అక్కడ తాతల కాలం
నాటి మా ఇంట్లో... పేడ కళ్లాపి జల్లిన వసారాలో...
స్వచ్ఛమైన గాలిలో.. వెన్నెల మోములో..
చిరునగవుల జాబిలి రాత్రిలో.. ఆ పూట
అలా ఆగిపోతే బాగుండనిపించింది..
మళ్లీ పట్నం వెళ్లి యంత్రంలా తిరిగే
రంగుల రాట్నంలో ఒకే చోట నుంచి
ఒకే చోటకు ప్రయాణించే జీవితం
నా జోలికి రాకుండా ఉంటే
ఎంత బాగుణ్ణు అనిపించింది...