ఓ భానూదయాన... చంద్రోదయం

ప్రాతఃకాల సమీర వేళ...
మరీచికా వాయులీనాల శృతిలయ
పురి విప్పిన మయూరిలా...
ఉషాకిరణాల తంత్రులు మీటిన....
ఉదయసంగీత రాగాలాపన...

ఆ సమయంలో...
ఆ నులివెచ్చని  వెలుతురులో...
మరో సౌందర్య భానూదయం...
తడిఆరని కురులు సవరించుకుంటూ
రమణీయ దృశ్య కావ్యం...

కురులు జారిన ఒక్కో నీటి తునక
ప్రభాత సంగమాన  ముత్యాల ముగ్గులే...
ఆ సూర్యుడినీ అడ్డుపెట్టిన నిశీధి కురుల మధ్య
అందమంతా దాచుకుందీ... నా కనులకందకుండా...

పిల్లతెమ్మెరల తాకిడికి రెపరెపలాడి...
కురుల పరదా తొలగినంతనే తొంగి చూశా...
ఆటు సూర్యబింబం... ఇటు పగలే చంద్రబింబం
ఆ వెన్నెల నుదుట మరో అరుణ బింబంలా
ఎర్రాని కుంకుమ బొట్టు... 

ఆ తడిసిన కురుల సుంగంధం...
పరిమళమెంతో మనసుకే తెలుసు...
ఓర చూపున చూస్తున్నాని ఆమెకు తెలుసు..
తెలిసి... తనలో నవ్వుకుని.. అక్కడే ఉండి..
గుండెలు పిండెనే.. ఇది తగునా లలనా...

కురులు పిండిన తడి.. అక్కడక్కడా తగిలి
అక్కడక్కడా తడిసి.. చీర అందం రెట్టింపయ్యే..
ఆ విన్యాసంలో కాస్త వంగి... సిగ్గుతో ఓరకంట..
నను గమనించి... ఠక్కున సవరించుకున్న
సన్నివేశం... మనసుకి రంపపు కోతే...

సవరించుకున్న చీర నడుమున దోపి..
చిరునవ్వులను పెదవి అంచునే దాచి..
చూసి చూడక... ఓరకంట కనిపెట్టి..
సౌందర్యారాధనకు అనుమతిచ్చిన..
ఓ ముగ్దమనోహరా... ధన్యోస్మి...
 
మనసు జంఝాటాలలో 
ఇది తనకో అనుభవం
నా మదికో మధుర సంతకం...